Roodborstje tikt tegen 't raam

Roodborstjes tikken dus écht tegen het raam!

Vanochtend kwam er een aanvliegen toen ik zat te schrijven. Hij hing even fladderend op de rand van het kozijn, tikte een paar keer tegen het raam, keek me met zijn donkere ogen schuin aan en vloog toen weer verder.

Het vulde mij met een warm romantisch gevoel. Hij wil vast naar binnen, wat lief! Ik droomde even af terwijl ik het liedje neuriede dat we vroeger op school zongen.

Maar waarom doen ze dat eigenlijk, tegen het raam tikken?

Ik wist dat ik het eigenlijk niet moest doen. Niet laten afleiden tijdens het schrijven. Voor je het weet is er een half uur voorbij. Maar ik moest het weten, dus toch maar even gegoogeld...

En ik had het beter niet kunnen doen.

De "wetenschappelijke waarheid" bleek een stuk minder romantisch.

Dit was de strekking van de koele tekst:

'Als roodborstjes tegen het raam tikken willen ze echt niet naar binnen. Het is een stressreactie. De vogels zijn zo dom dat ze hun eigen spiegelbeeld niet herkennen. Ze willen de 'andere vogel' verjagen en putten zich totaal uit op deze manier, zodat ze niet toekomen aan hun eigenlijke werk, broeden.'

Voor de romantici volgt hier voor de volledigheid de complete tekst van het roodborstjes lied:

Roodborstje tikt tegen 't raam, tik, tik, tik
Laat mij erin, laat mij erin
't Is hier te guur en te koud naar mijn zin
Laat mij er in, ja er in
't Meisje deed open en strooid' op haar schoot
Kruimeltjes suiker en kruimeltjes brood
Dat was het roodborstje wel naar de zin
Vloog toen het bos maar weer in